دزدی در کودکان
فهرست مطالب این مقاله:
شاید برای شما هم پیش آمده باشد که وقتی به منزل باز می گردید در مشت کودک خود یا جیبهای او یک شی کوچک و از نظر او بامزه ببینید که با همه ی هوش کودکانه اش سعی در پنهان کردن آن دارد؛ چه احساسی پیدا می کنید؟ شاید با خود بگویید یعنی کجا برای او کم گذاشته ام؟ مگر من یا پدرش دزد بودیم که این بچه دزد شده؟
ولی صبر کنید اشتباه دقیقا همین جاست. همین جایی که شما به این کودک برچسب دزدی میزنید. باید بدانید هیچ کودکی در سنین پایین برای سرقت از منازل و آدمها برنامه نمی چیند، سیستمهای دزدگیر را از کار نمی اندازد؛ و قصد فروختن اموال به مالخر را ندارد. پس قطعا شما با یک دزد بالفطره طرف نیستید.
لذا آرامش خودرا حفظ کنید و نکات زیر را بررسی کنید:
شرایط خانواده خود را به لحاظ دسترسی کودک به منابع پولی و مالی بررسی کنید.
هم خانواده هایی که امکانات را از فرزندانشان مضایقه می کنند و هم خانواده هایی که بی محابا در اختیار فرزندانشان امکانات قرار می دهند هردو دچار خشونت اقتصادی هستند و روحیه کودکانشان را ناامن میکنند.
لذا گروهی از کودکان بخاطر لذت دستیابی به وسایلی که از نظر آنان مهم است دست به دزدی میزنند و گروهی که اغلب جزو خانواده های مرفه هستند برای دستیابی به هیجان و نوعی استرس آمیخته با سرخوشی دست به دزدی می زنند.
از طرفی ممکن است این حرکت از کودکی سرزده باشد که خانواده در حد معمول و معقولی در رفع نیازهای وی کوشیده است. این کودک ممکن است بخاطر جلب توجه دست به این کار زده باشد. تا بگوید من هستم من راهم ببینید و حواستان به من باشد. اصولا هر رفتار غیر معمول کودک نشانگر بروز مشکل در مدرسه یا منزل می باشد.
گروهی از کودکان با الگو برداری نامناسب و صرفا بخاطر تقلید از همسالانشان دزدی میکنند. محله سکونت، دوستان و همسالان او را بررسی کنید و تا حد امکان از زندگی در مناطق جرمخیز که بزهکاری در کودکان و خصوصا نوجوانان را افزایش می دهد بپرهیزید.
این موضوع را بیش از حد بزرگ نکنید. به هیچ وجه
آبروی کودک را در جمع نبرید که تا حدود زیادی ممکن است باعث خشم کودک و تشدید رفتار وی شود.
از طرفی بیش ازحد ساده و سرسری نگیرید. نگذارید این کار به شکل عادت دربیاید.
خیلی شفاف به او بگویید این کار درستی نیست و خلاف قوانین است.و این کار بسیار خانواده را آزرده خاطر کرده است.
وسیله برداشته شده را اگر آسیبی نخورده با همراهی خود کودک و بدون فوت وقت به صاحب آن برگردانید و اگر مثلا مغازه دار نپذیرفت یا وسیله آسیب خورده بود هزینه ی آن را پرداخت کنید.
کودک را به عذرخواهی و رفتار مودبانه با صاحب وسیله وادارید و خودتان از جانب او عذرخواهی نکنید.
به شکلی نامحسوس هر از گاهی بدون اشاره به ماجرای دزدی آن روز داستان های جذاب تربیتی که در این خصوص نوشته شده است را برایش بخوانید و از آموزه های دینی با رویکرد امیدواری و تشویق کارهای خوب و نه رویکرد ترساندن از جهنم و گناه برایش صحبت کنید.
یادتان نرود کودک شما دزد نیست این عمل در واقع عکس العمل گره ای ذهنی ست که شما بعنوان والد باید برای گشودن آن از ذهن دلبندتان قدری تلاش کنید…..
نویسنده : مهسا بانژاد
